Ocieplanie pianą PUR Toruń

Jednym z najistotniejszych elementów podczas budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi mimo dodatkowych źródeł grzewczych, które również mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do zniesienia, co z kolei może wiązać się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka poliuretanowa (PUR) oraz wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, która charakteryzuje się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża i zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten rodzaj izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony i zmniejsza ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie jest bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się częściej na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza doskonałym dopasowaniem do powierzchni, należą w głównej mierze łatwa aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic między pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim plusem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Dodatkowo pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest także niezła jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej w ocenie odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się i zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też dużo obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wskazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w czasie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Ponadto właściwie ułożona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to maty, płyty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Żeby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice i formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt szybko, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją wysuszyć, co może prowadzić do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej zakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.