Kiedy trzeba płacić alimenty? Pomoc profesjonalnego adwokata

Alimenty na dziecko – komu przysługują i jak je uzyskać?

Obowiązkiem wszystkich rodziców jest zapewnianie dziecku odpowiedniego życia aż do momentu ukończenia przez nie 18 lat, zaś w przypadku dzieci niepełnosprawnych przymus ów nie zanika de facto nigdy. Dopóki dziecko nie jest w stanie pokrywać kosztów utrzymania samo, a mianowicie zapewnić sobie wszystkich podstawowych środków do życia, to naturalnie rodzice muszą wypełniać ten obowiązek. Jedynie w sytuacji, gdy „inwentarz” dziecka jest spory i powinien mu ten byt zagwarantować, wtedy rodzice bynajmniej nie muszą płacić na nie alimentów. Niezdolność dziecka do niezależnego zarabiania na siebie jest decydującym warunkiem orzekania przez sąd alimentów.

Niewątpliwie na wstępie sytuacja prezentuje się tak, że jedno z rodziców wędruje do jednej z Kancelarii Adwokackich w Toruniu i zabiega o pomoc przy sporządzaniu pozwu o rozwód oraz o pośredniczenie w sądzie. Dopiero w dalszej kolejności na konkretnego z byłych współmałżonków są narzucane alimenty.

Zobowiązanie alimentacyjne funkcjonuje od momentu narodzin potomka aż do czasu, kiedy będzie ono mogło egzystować samodzielnie. Usamodzielnienie się absolutnie nie jest jednoznaczne z ukończeniem 18 lat oraz zdobyciem dokumentu tożsamości. W gruncie rzeczy żaden przepis nie podaje jaki jest pułap wiekowy, bo każdy przypadek musi koniecznie być rozpatrzony indywidualnie. Punktem odniesienia może być przyjście ojca do kancelarii notarialnej w sprawie niewypłacania alimentów, gdyż był on przekonany, że ukończenie przez córkę 18 lat jest równoznaczne z zarzuceniem ich wypłacania. W czasie rozmowy wychodzi na jaw jednak, iż niepełnoletnie dziecko uczęszcza do szkoły policealnej bądź posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności oraz zupełnie nie będzie miało szansy się uniezależnić na skutek poważnej choroby, np. fizycznej i psychicznej.

Kiedy rodzice muszą płacić alimenty?

Jest parę sytuacji, jakie nie zwalniają rodziców z zobowiązania opłacania alimentów. Jedną z nich jest ożenek (albo zamęście) z równorzędną niemożnością indywidualnego zarabiania na życie. Bez wątpienia na starcie małżonkowie sobie pomagają we wszelkich materialnych sprawach, dlatego jeżeli któreś z nich zarabia dużo i może współmałżonka utrzymać, w takiej sytuacji rodzice w ogóle nie powinni już sponsorować dziecka. Jeżeli jednak mamy do czynienia z sytuacją odwrotną – współmałżonek w ogóle nie może dać środków do życia obojgu – wtedy rodzice są zobligowani do tego, aby pomóc. Często sytuacja jest natomiast tak trudna, że rada doświadczonej kancelarii jest wprost obowiązkowa.

Alimenty są zobowiązani wypłacać rodzice na własne kalekie dziecko, które nie jest w stanie indywidualnie zabezpieczyć sobie środków do życia. Ma niepełnosprawność I, II lub III stopnia albo całkowitą niezdolność do pracy. I nie ma tu znaczenia motyw omawianego stanu rzeczy, przykładowo gdy syn nadużywa napojów wysokoprocentowych lub bierze miękkie narkotyki. Innymi słowy, dziecko z trwałą dysfunkcją ruchową czy umysłową koniecznie muszą utrzymywać oboje rodzice. Od czasu do czasu do prawników z Torunia zgłaszają się rodzice, którzy wcale nie zamierzają chorego dziecka finansować i podejmują się wszelkich czynności – bez wątpienia złośliwie – by nie pokrywać alimentów i wyswobodzić się od „balastu”.

Osiemnastoletnie dziecko powinno odbierać alimenty również wówczas, kiedy skończyło 18 lat, nie chodzi do szkoły, nie znalazło pracy oraz nie potrafi znaleźć pracy. Jeśli zamierza dostać alimenty od matki lub ojca, musi bezwzględnie wykazać, iż jego sytuacja życiowa jest zła, m in. żyje w nędzy.

Alimenty na sto procent zyska każde dziecko, które kontynuuje naukę, przykładowo w szkole zawodowej czy w szkole wyższej. Tak naprawdę, tak długo jak dziecko kontynuuje naukę, oboje rodzice są zobligowani do tego, aby pokrywać alimenty. Ustąpienie przymusu alimentacyjnego ma miejsce dopiero w jednej sytuacji – kiedy córka, mimo iż chodzi do szkoły – może samo się utrzymać.

W jakich sytuacjach rodzice nie muszą już płacić alimentów?

Rodzice w ogóle nie muszą płacić alimentów w takiej sytuacji, gdy dziecko posiada takie wpływy, że może uregulować wszelkie koszty utrzymania, np. sfinansować lokum, wyżywienie, podłączenie do Internetu i różne inne potrzebne do zwyczajnego bytowania rzeczy. Przychodem w sumie nie musi obowiązkowo być w owym przypadku wyłącznie praca zarobkowa, ale też zasiłek pielęgnacyjny, stypendia otrzymywane na uczelni bądź dochody pozyskiwane przez pracujące rodzeństwo. Czasami na skutek konfliktów z którymś z rodziców dochodzi do rozprawy w sądzie. Syn angażuje któregoś z adwokatów z Torunia i konkuruje z rodzicami, bowiem ma zatrudnienie w rozmiarze 1/6 etatu oraz nie ma faktycznie środków do życia.

Omawiane zobowiązanie wygasa czasem przed osiągnięciem przez dziecko dojrzałości, jednak przytoczone sytuacje są niezmiernie rzadkie. Młody człowiek musi koniecznie ukończyć edukację oraz uzyskać zawód, za pomocą którego będzie miało możliwość zagwarantować byt ogólnie rzecz ujmując nie tylko sobie, ale także swojej rodzinie.

Warto pamiętać

Wysokość alimentów jest uzależniona od wielu podstawowych składników: uzasadnionych wymagań dziecka, możliwości zarobkowych rodziców, zdolności ekonomicznych rodziców, zakresu „sponsorowania” – bierze się tutaj pod uwagę osobiste staranie się rodzica w kwestii utrzymania dziecka.

Jeśli zaciekawił Cię ten tekst, planujesz dowiedzieć się dużo więcej o poradach udzielanych przez adwokatów oraz innych usługach świadczonych przez mecenasów, kliknij w odsyłacz z boku – Kancelaria adwokacka Toruń – a może odnajdziesz dokładnie to, czego szukasz.